Something in our minds will always stay...

Sześć lat temu, będąc blisko utraty zdrowia, a nawet tego co mamy na tym ludzkim padole najcenniejsze - obiecałam sobie - nigdy więcej nie zaryzykuję... a jednak... musiałam wziąć się w garść i stanąć oko w oko ze zmorą przeszłości, swoim strachem i jeszcze raz przebrnąć przez procedurę medyczną - tym razem tak boleśnie świadoma możliwych konsekwencji. Najważniejsze - jestem:) Wzięłam byka za rogi i oswoiłam strach dla siebie i bliskich... więc jest to możliwe, choć rysy, po tym co było, zawsze już będą w myślach skrzypieć. 

Z okazji zbliżającego się Nowego Roku życzę ,byśmy umieli zagłuszać to nasze skrzypienie piękną muzyką złożoną z siły woli, nietuzinkowego myślenia, miłości do bliskich, chęci tworzenia oraz magii uśmiechu.

A pomoże nam w tym niebiańsko-słodka chmurka na podniebieniu czyli BEZOWY TORT DACQUOISE

Może nie wygląda imponująco, ale nie jest trudny w przygotowaniu i jest mega pyszny!

Potrzebujemy:

1. do bezy

• 6 dużych białek
• szczypta soli
• 300 g cukru
• 1 saszetka cukru waniliowego
• 1 łyżeczka octu winnego
• 9suszonych daktyli, drobno pokrojonych
  

do kremu:

• 250 g serka mascarpone
• 300 ml śmietany kremówki 30%
• 1 łyżka cukru pudru
• 150 g masy kajamkowej z puszki
• pół szklanki orzechów włoskich, posiekanych
• 11 daktyli, posiekanych
  

Najpierw pieczemy bezę:

1. Wykładamy papierem do pieczenia blachę od piekarnika.
2. Białka ubijamy ze szczyptą soli na sztywną pianę.
3. Stopniowo dodajemy do ubitych białek cukier i miksujemy aż piana będzie lśniąca
4. Na koniec dodajemy ocet i delikatnie mieszamy pokrojone daktyle.
5. Wykładamy bezę na przygotowany papier do pieczenia - dwie tej samej średnicy okręgi (przerwa między nimi ok 2 cm).
6. Pieczemy przez 20 minut w piekarniku nagrzanym do 150 stopni, następnie zmniejszamy temperaturę o 10 stopni co 10 minut aż do 100 stopni i pieczemy dalej w 100 stopniach przez 1 godzinę.(wychodzą 2 godziny pieczenia pierwsza od dołu druga od góry aby zasłuszyć.
7. Po tym czasie uchylamy drzwiczki piekarnika i pozostawiamy w nim bezę do całkowitego ostudzenia (ja wyłączam piekarnik nawet 10 minut przed upływem 2 godzin aby temperatura wolniej schodziła).
   

Czas na krem:

1. Serek mascarpone miksujemy z masą kajmakową.
2. Śmietanę kremówkę ubijamy i na koniec dodajemy do niej cukier puder.
3. Łączymy delikatnie kremówkę z masą masarpone i z posiekanymi orzechami i daktylami.
4. Gotowe blaty bezowe przekładamy kremem (ja połową kremu smaruję też wierzch torcika).
   

It's a piece of cake:)

Kuchnia: jej zapach, tworzone smaki i atmosfera przyciąga - tym bardziej w zimne, ciemne wieczory. Pieczenie ciast późną jesienią i zimą to mój ekonomiczny zwyczaj: ogrzewam dom zapachami z pieca i poprawiam sobie i bliskim humor upichconymi smakołykami. Do tego zazwyczaj wychodzi taniej i zdrowiej, niżelibyśmy kupowali gotowe łakocie: bo i tak byśmy się na nie skusili - taka pora:) Piec uczyłam się na przepisach babuni: staropolskich, wieloetapowych i często czasochłonnych recepturach. Z czasem zaczęłam kombinować (tzw. na oko) mieszać przepisy i tworzyć swoje - z różnym skutkiem:), aż zafascynowana prostotą przepisów Nigelli, zrozumiałam, że liczy się efekt, a nie wkład pracy i można piec prosto, skromnie, a dobrze. Ten przepis na tarte czekoladową to inspiracja ciastem strażackim Ewy Wachowicz plus gusta kulinarne bliskich.

POTRZEBUJEMY:

NA CIASTO:

250 g mąki tortowej

100 g cukru (ja wolę brązowy)

1 torebka cukru pudru

100 g masła

1 jajko

NA MASĘ CZEKOLADOWĄ:

2 tabliczki mlecznej czekolady (lub gorzka jeśli wolimy)

100g śmietany kremówki (30%)

NA WIERZCH:

totalna dowolność (owoce z kompotu, owoce suszone, orzechy, wiórki)

- polecam żeby dodatki nie były słodkie ponieważ masa jak i ciasto są słodkie

1. Łączymy mąkę, cukier i cukier waniliowy, siekamy zimne masło i gnieciemy do uzyskania kruszonki.

2. Tworzymy kopiec z kruszonki, wbijamy jajko i zagniatamy ciasto.

3. Wałkujemy ciasto tak by pasowało na blaszkę do tarty o średnicy ok 28 cm - blachę smarujemy masłem, posypujemy bułką tartą.

4. Ciasto w blaszce umieszczamy na pół godziny w lodówce, następnie wyjmujemy, nakłuwamy widelcem i obciążamy: przykrywamy papierem do pieczenia na który wysypujemy coś co pod wpływem temperatury nie puści soków ani zapachu np.: ziarna słonecznika, dyni lub orzechy.

5. Ciacho pieczemy w 180% pół godziny (z tego 15 minut z obciążeniem i 15 minut bez obciążenia).

6. Czekoladę rozpuszczamy w kąpieli wodnej, a po wystudzeniu dodajemy do niej ubitą śmietanę i mieszamy do uzyskania jednolitej masy czekoladowej.

7. Masę wlewamy na wychłodzone ciasto, przyzdabiamy dodatkami i chłodzimy kolejne pół godziny w lodówce.

WSKAZÓWKA: wykorzystajmy chłód za oknem do przyspieszenia chłodzenia ciasta, ale nie trzymajmy go w lodówce zbyt długo, bo tam szybko się wysusza i twardnieje.

Smacznych wieczorów!

Moja mała retrospekcja

Dziś trochę wspomnień wielkanocnych.... czyli kurki z kwadratów:

 według wskazówek TU. Moc koszyczków dla zajączka klejonych przez syna.

Oj przyniósł nam w tym roku coś niespodziewanego:)

Chyba się postaraliśmy:)

Pozdrawiam.

Crazy frogs;)

Wyczekiwany sezon na pranie na balkonie

rześko i radośnie otwarty.

W czasach plastiku - lubię brać do ręki

ciepłą naturalną drewnianą materię.

Polecam decoupage na żabkach:

taki tylko na zewnątrz dla prostoty:

niby nic - a cieszy:)

Lakier dodatkowo chroni drewno i usztywnia żabkę.

Przy okazji lekko przerobiłam koszyczek z pepco:

Ciepłego wiatru i wywietrzonej głowy...

pozdrawiam.

Waiting for spring in our hearts and minds

Lubię lato - bo jestem ciepłolubna,
syn woli wiosnę - bo rozpoczyna się sezon żużlowy...
Każdy ma swoje powody, a przecież pogodę nosi się w sobie
- choć przyznaję, że łatwiej jest gdy warunki zewnętrzne człowiekowi sprzyjają:)
...i tak z niesprzyjających warunków zewnętrznych (niekoniecznie pogodowych)
może obudzić się twórcza siła:

Podkładka na filiżankę, zawieszka na okno, ozdoba - jak kto woli. Decoupage na drewnianym kwiatku z serwetki papierowej plus półmat lakier i jakoś od razu w myślach jaśniej.

Wee the thinkers

Macie takie miejsce/a w którym lubicie być sami ze sobą, ze swoimi myślami, w ciszy? Od małego czasami słyszałam "nie myśl tyle, bo myśliwym zostaniesz" i zawsze miałam kilka takich "swoich" miejsc.
Nawet teraz zostaję w jednym przyłapywana na tak zwanej zawieszce - za nic w świecie nie oddałabym mojego kącika w kuchni - niezbyt wygodne krzesło, ale widok na gałęzie brzozy na wietrze, zapach kawy i to nasze ziemski niebo wystarczy:)
Mam też dwa niezwykłe miejsca jedno nieopodal, drugie hen daleko, w które trzeba pojechać, by usiąść, rozejrzeć się po pięknej przyrodzie i zaszyć w sobie - w dziwnym uczuciu harmonii i spokoju, które tak często gubimy w pędzie dnia codziennego, w stresach z głupot i niegłupot.
Te miejsca to wspomnienia myśli, zdarzeń i ludzi, których już nie ma; uczuć, do których chce się wracać lub też czasem nie, ale to wszystko moje, dobrze znane i dziwnie bezpieczne.
Naparstek tego uczucia daje mi szycie - niestety tylko ręczne, bo z maszyną do szycia jeszcze się nie pokochałyśmy;), ale to dopiero początki, więc może, może...

Do tildowego szaleństwa (7 tildowych zajączków) potrzeba: 3,5 metra podwójnej surówki bawełnianej w jasnych odcieniach, białej nitki, igły, maszyny do szycia, ok kg waty silikonowej, trochę muliny na twarz (tradycyjnie czarnej) i kroje dostępne TU.
No to do pracy:

Po odrysowaniu krojów, szyjemy, obracamy na prawą stronę, wypychamy i zszywamy ręcznie z sobą części ciała (tułowio-głowę z uszami, nogami i łapkami).

Golaski należy ubrać w ciepłe bawełniane sukienki ogrodniczki i kapelusze - według krojów dostępnych TU. A oto moje słodziaki:

Na motyw króliczej rodziny obrałam sobie polskość:

więc dużo bieli i czerwieni, motyw kwiatowy - folkowy

plus tradycyjne dla królików tildowych szarości...

i charakterystyczna dla mnie nutka słodyczy i dziecinności.

Dziękuję za motywację do pracy wiadomo komu:),
inspirację i dobre rady TU 
i nieświadomym swoich twórczych sił bloggerkom,
które wymieniłam w linkach wyżej.

put it in a box

Chłopczycą byłam od małego - buntowałam się przeciw sukienką (szczególnie jednej "kapitańskiej" - w granatowo białe paski z czerwoną kokardą a fe) i marzyłam o samochodzikach (choć tylko raz dostałam Kena w różowym cadillacu o zgrozo). 
Nadal gdy widzę śrubki, kable, hale magazynowe to zawsze marzę o swoim warsztacie (surowym i industrialnym) - najlepiej stolarskim, bo na sam zapach świeżo ciętego drewna rwę się do pracy.
Jeśli choć trochę to czujecie to praca nad skrzynkami z Ikei da Wam satysfakcję.
O tyle są one wdzięcznym materiałem do decoupage'u, że dzięki płaszczyznom przed złożeniem - łatwiej nałożyć farbę i olej i szybko schnie, a i zabawa przy wkręcaniu dziecinnie prostym fajowa.
Oto czego potrzebujemy:

Materiały trudne - bo kleje i oleje z budowlanki, choć tanie, to gęste w konsystencji i trzeba uważać, żeby jak najcieńsze warstwy nakładać. Pędzle najlepiej płaskie i miękkie. Użyłam farby ściennej białej co z remontu mi została:)))

No to do pracy:

0. Przed papraniną warto zabezpieczyć stół - foliowe obrusy na przyjęcia dziecięce jak znalazł:)

1. Wyrównaj powierzchnie papierem ściernym drobnoziarnistym i pomaluj (ze wszystkich stron) - im mniej nawodnisz farbę tym kolor będzie bardziej wyrazisty i szybciej wyschnie.

2. Gdy farba wyschnie sprawdź gdzie jest góra, a gdzie dół boków skrzynki żeby nie nanieść wzorów do góry nogami,

wytnij wybrane wzory z papierowych serwetek,

zdejmij dwie spodnie warstwy serwetek,

przetnij wzór w miejscu odchodzenia od siebie belek,

posmaruj powierzchnię drewna klejem wikolowym (cienko i równomiernie)

i delikatnie nałóż wzór na klej (wyrównaj zgięcia, podklej odchodzące krawędzie).

jeśli klej nie chwyci całej serwetki po olejowaniu utworzą się mało estetyczne pęcherze powietrza.

Tu  każdy ma swoją szkołę i swój sposób - ja zapodaje moim zdaniem ten najłatwiejszy:)

3. Gdy klej już wyschnie czas olejować - wszystkie powierzchnie (równomiernie i cienko, minimum 2 razy). Pamiętaj, że każda warstwa musi dobrze wyschnąć przed nałożeniem kolejnej bo nie chcemy smug. Przy cienkim nakładaniu i zaprezentowanym oleju półmat do wnętrz drewnianych czas oczekiwania to ok 15 minut. Ja zaszalałam i dopieściłam drewno 3 warstwami - choć profesjonalna szkoła mówi o ok 10:) ale przy gęstszej strukturze materiałów z budowlanki - mniej znaczy lepiej:) szybciej czyli tak jak zapracowane mamy lubią:)

4. I najlepsze skręcanie według instrukcji - śrubki w komplecie - tylko śrubokręta potrzebujemy:)

A efekt końcowy słodki, lukrowy:) w modzie są takie z przecierkami, tym razem zrobiłam gładkie, lekko połyskujące:

Czas pracy jeden dzień - oczywiście z przerwami na obowiązki domowe i rodzicielskie.

Fajna zabawa - spróbujcie, naprawdę każdy tak może - polecam:)